استاد برزوزاده

قدرت مشت با نیروی درونی

ویدو در ادامه مطلب

استاد برزوزاده

سالن سردار شهید طهرانی مقدم

مشهد

استاد برزوزاده

سالن سردار شهید طهرانی مقدم

مشهد

هنرهای رزمی ترکیبی.

استاد برزوزاده

مشهد

خراسان

ایران

09383833797

                                        استاد برزوزاده

استاد برزوزاده

فری فایتینگ یک ورزش رزمی و ترکیبی از رشته های کشتی، بوکس، جودو، کاراته، جو جیتسو، کیک بوکسینگ می باشد که از کاملترین نوع مبارزه در ورزش های رزمی می باشد. فری فایتینگ در کشور آمریکا و ترکیه پایه نهاده شد و پس از گذشت مدتی توسط نمایندگان این رشته جذاب در تمامی کشور ها توسعه چشمگیری یافت. فری فایتینگ کاملترین و مهیج ترین ورزش رزمی است که توسط ( برگ و شاهین ) در سال ۱۹۹۱ بنیانگذاری شد و در مدت زمان کوتاهی توانست با توجه به تکنیک های پیشرفته و کاربردی جایگاه ویژه ای را در بین سبک های رزمی و قهرمانان پیدا کند. این ورزش به خاطر داشتن شیوه ها و استایل های مبارزاتی مختلف در دو بخش آماتور و حرفه ای با گنجاندن مقررات و قوانین مسابقاتی جهت ارتقاء سطح سلامتی و شادابی ورزشکاران و قهرمانان در دنیا پایه گذاری شده است و در حال حاضر به عنوان یک انجمن قوی در سطح جهان فعالیت قابل قبولی را دارد. این رشته رزمی بدلیل داشتن فنون و تکنیک های بسیار قوی و کاربردی در بخش مبارزه و دفاع شخصی و ضربات سنگین دست و پا و درگیری های در خاک و همچنین قفل مفاصل در اغلب کشور ها گرایش جوانان جویای نام و قهرمانان تمامی رشته های رزمی را به نوع مبارزه فری فایتینگ جلب نموده است.

استاد برزوزاده

09383833797

09353768049

 استاد اژدها محمد برزوزاده

استاد برزوزاده

تفریح بعد از تمرین فوتبال

استاد برزوزاده

تیم نوجوانان ذوالفقار

مراجعه به ادامه مطلب

استاد برزوزاده

جلسات صالحین و مسابقات مهیج

استاد برزوزاده

حرم مطهر امام رضا علیه السلام

 استاد برزوزاده

وای خدا عجب املتی بود ها...

استاد برزوزاده

اردوی کوهسنگی مشهد با جمعی از نونهالان

استاد برزوزاده

کاخ بیگلر طرقبه

استاد برزوزاده

جلسه توجیهی مسابقه تیراندازی

 استاد برزوزاده

طیف گسترده‌ای از سلاح‌ها می‌تواند برای دفاع، با توجه به نوع تهاجم، نوع تکنیک و... مورد استفاده قرار گیرد که مناسب‌ترین آن، با توجه به نوع شرایط مختلف، متغییر است.

در بسیاری از موارد نیز استفاده از سلاح منع قانونی دارد؛ برای مثال، استفاده از سلاح گرم در اکثر کشورها ممنوع و غیرقانونی است، ولی باز به‌طور پنهانی از این سلاح‌ها استفاده می‌شود. سلاح‌های سردِ دیگری مانند انواع چاقو، باتون، اسپری فلفل و شوکِر (دستگاه شوک‌دهنده) وجود دارد که در برخی موارد، استفاده و حمل آنها منوط به اخذ مجوزهای مربوطه است.

معمولاً حمل و استفاده از اسپری رنگی با شالودهٔ آب ، نشانگر DNA و یا اسپری شناساگر فرد برای نشانه‌گذاری شخص خاطی و مشخص کردن ارتباط وی با صحنهٔ جرم در اکثر کشورها مجاز است.

اشیاء روزمره، مانند چراغ قوه، چوب بیس بال، روزنامه، جاکلیدی با کلید، ظروف آشپزخانه، و قوطی‌های آئروسُل اسپری مو و ابزارهای دیگر، می‌توانند به‌عنوان سلاح بداهه برای دفاع از خود استفاده شوند. کراوات نیز به‌عنوان محدودیت شمرده می‌شود. سلاح‌هایی مثل کوبوتان (چوب جیبی) نیز برای دفاع بسیار مناسب است. چراغ قوه‌ها و خودکارهای تکنیکال نیز ابزارهایی مناسب و روزمره برای استفاده به این منظورند. چتر و عصا نیز از این دسته سلاح‌های پنهان شمرده می‌شوند.

استاد برزوزاده

آموزش مبارزات آزاد و رینگی در مشهد بصورت خصوصی 

همچنین آموزش دفاع شخصی پیشرفته در تمام رده های سنی

شماره تماس

09383833797

استاد برزوزاده

متاسفانه در کشور ما ورزشهای رزمی به خوبی همایت نمیشود

همیشه ورزشهای رزمی در حاشیه قرار دارند

ومسولین تلاشی برای کسترش ورزشهای رزمی ندارند.

متاسفانه در کشور ما فقط وفقط فوتبال ورزش محسوب میشود و ورزشهای رزمی درحاشیه هستند .

من به نمایندگی از تمام رزمیکاران کشور از مسولین تقاضای توجه به ورزشهای رزمی را دارم.

رسیدگی به این موضوع برای جامعه رزمی کشور اهمیت بسیاری دارد.

آقای رییس جمهور لطفا به این موضوع رسیدگی کنید.

استاد برزوزاده

استاد برزوزاده

استاد برزوزاده

استاد برزوزاده

هنرهای رزمی ترکیبی یک ورزش فول‌کنتاکت رزمی است که در آن هم از فنون ضربه‌ای و هم فنون گلاویزی رشته‌های مختلف رزمی استفاده می‌شود. مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی با حداقل قوانین محدودکننده انجام می‌شود، اجرای فنون تقریبا تمام رشته‌های رزمی در آن آزاد است و به همین دلیل خشونت بالایی در مسابقات آن وجود دارد. این مسابقات معمولا بر روی یک سکوی هشت ضلعی که دور آن با توری‌های فلزی پوشیده شده است برگزار می‌شوند. بزرگترین نهاد برگزارکننده این مسابقات سازمان یواف‌سی است که مرکز آن در ایالات متحده قرار دارد و مسابقات‌ان در کشورهایی چون آمریکا، برزیل و ژاپن محبوبیت زیادی پیدا کرده است.

استاد برزوزاده . سید میثم مقدر

هنرهای رزمی را به شیوه‌های مختلفی می‌توان تقسیم‌بندی کرد. یکی از این تقسیم‌بندی‌ها بر اساس تکنیک‌هایی است که در آن رشته بیشترین تأکید بر آنها می‌شود.

رشته‌های ضربه‌ای

• مشت‌زنی: بوکس غربی، نان‌چوان (سبک‌های جنوبی هنرهای رزمی چینی)
• لگد: کیک‌بوکسینگ، ساواته، تکواندو، چانگ‌چوان (سبک‌های شمالی هنرهای رزمی چینی)
• سایر رشته‌های ضربه‌ای: کاراته، موای تای، سانشو، تای‌چی‌چوان

گلاویزی

• فنون پرتابی: هاپکیدو، سامبو، سومو
• فنون قفل مفصل و خفه‌کننده: آیکیدو، جوجیتسو برزیلی

هنرهای رزمی امروزه به عنوان نوعی ورزش درآمده‌اند. از زمانی که برگزاری مسابقات در رشته‌های مختلف رزمی رایج شده این رشته‌ها از ماهیت اصلی رزمی خود درآمده و به صورت یک ورزش تمرین می‌شوند که بهترین نمونهٔ آن را در شمشیربازی غربی می‌توان مشاهده کرد. امروزه رشته‌های جودو، تکواندو، بوکس، شمشیربازی، کشتی آزاد و فرنگی، تیراندازی با کمان و پرتاب نیزه در برنامه رقابتهای المپیک قرار دارند و کاراته و ووشو نیز هرچند در تلاش خود برای ورود به المپیک ناکام مانده‌اند، اما مسابقات آنها در نقاط مختلف دنیا برگزار می‌شود. هنرجویان رشته‌هایی چون کیک‌بوکسینگ و جوجیتسو برزیلی نیز عمدتاً برای شرکت در مسابقات تمرین می‌کنند. این در حالیست که برخی رشته‌های رزمی مثل آیکیدو یا کونگ‌فو توآ با برگزاری مسابقه مخالف هستند.

برخی از سبک‌های رزمی بر این عقیده هستند که برگزاری رقابت باعث می‌شود تا هنرجویان بهتر و ورزیده‌تر شوند و روحیهٔ ورزشی در آنها شکل می‌گیرد. اما برخی دیگر معتقدند که قوانین موجود در مسابقات با شرایط یک مبارزه واقعی تفاوت بسیار دارد و مبارزان به جای تمرین مهارت‌های موثر در مبارزهٔ واقعی به تمرین مهارت‌های مورد نیاز برای پیروزی در مسابقه می‌پردازند. از سوی دیگر دیگر این مسابقات باعث می‌شود تا انگیزهٔ هنرجویان این رشته‌ها کسب مدال و جایزه در مسابقات باشد نه انگیزه‌های اصلی هنرهای رزمی مثل پرورش دادن شخصیت اخلاقی.

این پرسش که «بهترین رشتهٔ رزمی کدام است؟» انگیزهٔ برگزاری مسابقاتی بین مبارزان رشته‌های مختلف رزمی با کمترین قوانین ممکن شده‌است. مسابقات یواف‌سی در آمریکا به همین منظور آغاز شد و تورنمنت‌های مشابهی در ژاپن با نام‌هایی چون شوتو و پانکریس برگزار می‌شوند. این مسابقات زمینه‌سازی پیدایش رشتهٔ جدید رزمی با نام هنرهای رزمی ترکیبی شده‌اند.

برخی هنرجویان رزمی نیز در مسابقات غیرمبارزه‌ای مثل شکستن اجسام سخت یا اجرای برنامهٔ هماهنگی از تکنیک‌ها همچون پومسه، کاتا یا تالو شرکت می‌کنند. از سوی دیگر بسیاری از حکومت‌ها نیز به دلایل سیاسی هنرهای رزمی را به سوی ورزشی شدن سوق داده‌اند. انگیزهٔ اصلی حزب کمونیست جمهوری خلق چین در تبدیل هنرهای رزمی چینی به رشتهٔ ورزشی ووشو در واقع سرکوب کردن ماهیت عصیان‌گرانهٔ موجود در هنرهای رزمی بوده‌است.

مصدومیت

با اینکه هنرهای رزمی رشته‌هایی برخوردی هستند اما مصدومیت در آنها نادر است و این احتمالاً به دلیل نظارت بالا در بیشتر باشگاه‌ها و اهمیت خویشتنداری در این رشته‌هاست. در در یک تحقیق مقایسه‌ای از میزان مصدومیت در رشته‌های مختلف ورزشی؛ رشته‌های رزمی با ۱۶.۹ مصدومیت از هر ۱۰۰ هزار نفر در انتهای فهرست ورزش‌ها قرار گرفته بودند در حالیکه بسکتبال با ۱۸۸ مورد در بالای فهرست قرار داشت و حتی رقص با ۱۸.۸ مورد درصد بالاتری از آسیب‌دیدگی نسبت به ورزش‌های رزمی را شامل می‌شد.

مصدومیت‌های شایع در رشته‌های رزمی نیز کبودی، کوفتگی، رگ‌به‌رگ‌شدن و پیچ‌خوردگی است. البته احتمال بروز مصدومیت‌های خطرناکی همچون ضربه مغزی، شکستگی استخوان و فلجی در ورزش‌های رزمی وجود دارد که در رقص چنین مصدومیت‌‌هایی غیرمحتمل است. اما مصدومیت‌های مرگبار بسیار نادر هستند. حداقل سه مورد مرگ بر اثر ضربه به شکم یا سینه و آسیب به اعضای داخلی بدن گزارش شده اما خطر جدی بیشتر بر اثر ضربات مشت و لگد به ناحیهٔ سر بروز می‌کند.

استاد برزوزاده

نیمهٔ دوم قرن نوزدهم طلیعهٔ آغاز تاریخ هنرهای رزمی به عنوان ورزش‌های مدرنی بود که از دل سیستم‌های سنتی جنگی برآمده بودند. اروپا در این دوران شاهد شکل‌گیری بوکس و شمشیربازی در شکل ورزشی خود بود. در ژاپن نیز شکل‌های مدرن جودو، جوجیتسو، و کندو با احیای مکاتب رزمی عصر ادو بنیان‌گذاری شدند. در تایلند قوانین مدرن موای تای در دهه ۱۹۲۰ تدوین شد و در چین هم تاریخ نوین هنرهای رزمی در دهه ۱۹۳۰ معروف به دهه نانجینگ با افتتاح انستیتو گیوشو زیر نظر حکومت کومینتانگ، آغاز شد.

شمشیربازی و کشتی آزاد و فرنگی در اولین دورهٔ المپیک مدرن در سال ۱۸۹۶ در برنامهٔ بازی‌ها قرار گرفتند و بوکس نیز در سال ۱۹۰۴ وارد المپیک شد. اتحادیه بین‌المللی بوکس در ۱۹۲۰ پایه‌گذاری شده و قهرمانی شمشیربازی جهان از سال ۱۹۲۱ برگزار می‌شود.

با افزایش روابط میان غرب و آسیا تعداد بیشتری از سربازان غربی جنگ جهانی دوم و جنگ کره را در چین، ژاپن و کره گذراندند و با سبک‌های رزمی محلی این نقاط آشنا شدند. جوجیتسو، جودو و کاراته در دهه‌های ۶۰-۱۹۵۰ در جهان غرب محبوبیت پیدا کردند. کیک‌بوکسینگ آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ به عنوان ترکیبی از بوکس و کاراته تکوین یافت و تکواندو در جریان جنگ کره در دهه ۱۹۵۰ توسعه پیدا کرد.

در اواخر دهه ۱۹۶۰ و ۷۰ توجه رسانه‌های جمعی به هنرهای رزمی چینی تحت تأثیر بروس لی افزایش پیدا کرد. بروس لی سبکی به نام جیت کان دو را بنیان نهاد که از وینگ‌چون کونگ‌فو، یکی از هنرهای رزمی سنتی چینی، اقتباس شده بود. رقابتهای قهرمانی جودو جهان از سال ۱۹۵۶ آغاز به برگزاری کرد و جودو در المپیک ۱۹۶۴ توکیو وارد برنامهٔ مسابقات المپیک شد. رقابتهای قهرمانی جهان کاراته نیز از سال ۱۹۷۰ برگزار می‌شود.

در قرن بیستم چندین رشتهٔ رزمی نیز برای مبارزات تن‌به‌تن نیروهای نظامی طراحی شدند. کراو ماگا در اسرائیل، سیستما در شوروی و سانشو در چین از جمله این رشته‌ها هستند. آمریکایی‌ها در دوران جنگ سرد اهمیت چندانی برای نبردهای تن‌به‌تن بدون سلاح قائل نبودند اما اخیراً توجه بیشتری به تمرین این مبارزات در نیروهای نظامی داشته‌اند.

استاد برزوزاده

هنرهای رزمی به سیستم‌ها و سنت‌های مدونی از تکنیک‌ها و فنون مبارزه‌ای گفته می‌شود که با انگیزه‌ها و دلایل متفاوتی تمرین می‌شوند؛ برای دفاع شخصی، رقابت در مسابقات، سلامتی بدنی و تناسب اندام، سرگرمی و تفریح و همچنین رشد و تعالی ذهنی، جسمی و معنوی.

اصطلاح هنرهای رزمی بیشتر به رشته‌های رزمی شرق آسیا اشاره دارد، اما رشته‌های غربی همچون بوکس، ساواته، پانکریشن و انواع کشتی نیز گاهی در مجموعهٔ هنرهای رزمی قرار داده می‌شوند. هنرهای رزمی شرق آسیا به دو گروه «مسلح» و «بی‌سلاح» تقسیم می‌شوند. اولی مهارت‌هایی چون تیراندازی با کمان، نبرد با نیزه و شمشیرزنی را شامل می‌شود و دومی یعنی رشته‌های مبارزهٔ بی‌سلاح بر ضربات دست و پا و فنون گلاویزی تأکید دارند.

امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچون کِندو (شمشیرزنی ژاپنی) و کیودو (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند و رشته‌های بدون سلاحی همچون کاراته، جودو، تکواندو، کونگ‌فو، آیکیدو و هاپکیدو نیز به عنوان روش‌های دفاع شخصی تمرین می‌شوند. همچنین شکل‌های ساده شده‌ای از تای‌چی‌چوان، نوعی کونگ‌فوی چینی، که از ماهیت رزمی خود خارج شده، به طور گسترده‌ای برای حفظ سلامتی تمرین می‌شوند.

بسیاری از تکنیک‌ها و تمرینات رشته‌های مختلف رزمی مشابه است اما هر یک از آنها ترکیب مخصوصی از مهارت‌ها را در خود جای داد‌ه‌اند. برخی از آنها مثل کاراته بر حرکات پویا، دقیق و مستقیم تأکید دارند و برخی همچون آیکیدو تکنیک‌های نرم‌تر، آهسته‌تر و پیوسته‌تر را به کار می‌گیرند. هر یک از رشته‌های رزمی به میزان خاصی از توانایی‌های بدنی شامل قدرت بدنی، انعطاف‌پذیری (به‌ویژه‌ در ناحیه لگن)، هماهنگی عضلات و استقامت نیاز دارد.^[۱]

مهمترین جنبهٔ وحدت‌بخش هنرهای رزمی شرق آسیا که آنها را از رشته‌های رزمی سایر نقاط دنیا متمایز می‌کند، تاثیر مکاتب دائو و ذن آئین بودایی بر آنهاست. این ویژگی باعث شده تا وضعیت ذهنی و معنوی هنرجویان اهمیت بالایی داشته باشد. در هنرهای رزمی بر درونی‌سازی وضعیتی تأکید می‌شود که در آن کارکردهای محاسبه‌گری ذهن به تعلیق درآمده تا ذهن و بدن به عنوان یک واحد پیوسته به شرایط محیطی و تغییرات آن واکنش نشان دهند. در مکاتب دائو و ذن نیز بر به دست آوردن چنین وضعیتی تأکید می‌شود و راه رسیدن به آن نیز از طریق تجربه و تمرین است. به همین دلیل بسیاری از پیروان این مکاتب به تمرین هنرهای رزمی به عنوان یک فعالیت فلسفی و روحانی می‌پردازند.^[۲]

در قرن بیستم شاهد محبوبیت روزافزون هنرهای رزمی شرقی در جهان غرب بوده‌ایم. جودو در سال ۱۹۶۴ و تکواندو از سال ۲۰۰۰ در برنامه رسمی بازی‌های المپیک قرار گرفته‌اند و در ابتدای سده ۲۱ نیز یک رشتهٔ تلفیقی به نام هنرهای رزمی ترکیبی با وام گرفتن فنون رشته‌های مختلف رزمی، اهمیت خاصی پیدا کرده‌است.

آموزش خصوصی دفاع شخصی 

 اینستاگرام MasterBorzu